Stel je voor… Je loopt een kroeg binnen en je oog valt gelijk op haar. In al haar schoonheid is ze misschien wel de liefde van je leven. Je kijkt nog keer naar haar en stapt op haar af. Ze heeft je nog niet gezien en is in een diep gesprek verwikkeld met een andere man. Je knielt op één knie en dan vraag je haar: “Wil je met me trouwen?”.

Waarschijnlijk vraag je je nu af of ik gek geworden ben. Er is toch niemand die dat doet en als iemand dat al zal zou doen, dan is de kans op een volmondig “JA” nihil. Toch? Het gekke is dat veel mensen denken dat Twitter of LinkedIn wel zo werkt. Twitter is de plek waar mensen vertellen wat hen bezighoudt. En voor bedrijven, die zich op Twitter en LinkedIn bewegen, is het net zo. Je deelt er je verhaal over een project, je nieuws, soms je frustratie en dat waar je trots op bent. Je volgers volgen dit, omdat ze geïnteresseerd zijn in jouw bedrijf. Zo weten ze wat er gebeurt in je bedrijf. Net zo belangrijk, ze praten ook terug, stellen vragen én ze krijgen dus ook weer antwoord terug. Twitter is dus een beetje als een digitale kroeg, LinkedIn de netwerkborrel op de vrijdagmiddag.

Als je in het café iemand wilt leren kennen, ga je met hem of haar eerst een gesprek beginnen. Je flirt. En een netwerkborrel in het café werkt net zo. Je deelt je kennis en interesse en zo ontstaat een basis voor vertrouwen. Het contact wordt daarna intensiever en zo ontstaat een relatie.

Berichten als “heb je nog dit of dat nodig” en “wij kunnen dat beter” komen regelmatig voorbij als reactie op een post. Het liefst gericht aan het bedrijf dat de update doet én de klant of andere leverancier in de post vermeld heeft. Wat verwacht je dat dit huwelijksaanzoek doet op Twitter, Facebook of LinkedIn? Flirt eerst voor dat je een ander ten huwelijk vraagt!

Deze column werd gepubliceerd @Cobouw op 18 februari 2015