We zijn mislukt!

met Geen reacties

By Sarah & Austin Houghton-Bird (London 2012 - Olympic Closing Ceremony).via Wikimedia Commons

De afgelopen twee weken heb ik enorm genoten van onze sportploeg in Rio. Vier jaar lang alles opofferen om daar, ver weg van huis, tot de ultieme sportprestatie te komen. De ene sporter had pech en een ander steeg boven zichzelf uit. Twee weken lang heb ik de Spelen nauwgezet gevolgd en meebeleefd. Zelfs mijn wekker soms gezet om live ‘erbij’ te zijn. De emoties vlogen om je oren en wat ben ik trots op al die sporters die daar stonden.

Maar zondagavond kwam het hoge woord eruit. In Studio Rio verklaarde ‘Chef de Mission’ Maurits Hendriks officieel dat de spelen mislukt waren. Maar wacht even… we hebben toch 19 medailles, waarvan 8 keer goud? De handbalsters en volleybaldames zijn boven zichzelf uitgestegen? Maurits is teleurgesteld over het aantal medailles. In dat ene interview werd de sport, de emotie, winst of verlies, pech en het boven jezelf uitstijgen gereduceerd tot kille cijfers. Er was natuurlijk ook nog de verkeerde communicatie rondom de ‘losers-vlucht’. Sporters die verplicht eerder weg moesten en deelname aan de sluitingsceremonie werd ontzegd, alleen omdat ze geen medaille hadden behaald. Voor het oog van heel Nederland werd de Olympische gedachte tot nul gereduceerd.

Nu ik weer aan het werk ben, vraag ik me af of wij dat in de bouw eigenlijk beter doen? Onze helden, de mannen en vrouwen met een hamer in hun handen en het blubber aan de laarzen, sturen we vaak ook eerder weg van het feest. Zij die een prachtig gebouw maken. Een tastbare toevoeging aan de toekomst van Nederland. Zij die trots zijn op hun werk en dagelijks een enorme prestatie leveren. Want hoe vaak staan zij in het middelpunt van de belangstelling als een nieuw gebouw wordt opgeleverd? Hoe vaak ontvangen zij de credits van hun harde werken op het slotfeest en mogen ze genieten van hun inspanning? Dagelijks probeer ik deze helden op ons ‘Social Media podium’ hun “moment of fame” te geven. Maar misschien moeten we hen ook iets vaker op het echte podium zetten.

Deze column werd gepubliceerd @Cobouw op 23 augustus 2016.